Ciągle mnie ktoś pyta : Czy chcę schudnąć . Odpowiadam nie! Chcę być szczupła, a to zasadnicza różnica. Marnowanie czasu na odchudzanie i czekanie przypomina mi trochę syndrom pijaka. Chce wytrzeźwieć i siedzi taki bez mocy w kącie czekając na tę chwilę . Ktoś ma złudzenia , że doczeka?
U mnie nie jest źle . Zawrotnego tępa nie ma , ale sukcesywnie jest mnie mniej. Fajnie , bo mam ciągle apetyt na życie . Czego i Wam życzę .
Między miednicą , a stawem kolanowym przechodzą mi prądy. Jakbym miała pozakładane blokady z tyłu nóg. Trzęsie mną zimno i wypływają hektolitry potu. Dzieje się tak tylko w jednym miejscu , które nie jest moim naturalnym środowiskiem. Trudno powiedzieć , czy to wina klimatyzacji w tym pomieszczeniu czy dziwnych roztoczy, które nie występują w innych miejscach. Fakt faktem, że kiedy wychodzę z tego budynku wszystko wraca do normy. Jeśli sposobem na szczupłość jest pot, to w moim wypadku to absolutnie nie działa.
Druga blokada daje o sobie znać gdzieś w okolicach podbrzusza. Nie mam pojęcia skąd się wzięła, ale to nie pierwszy raz , kiedy ból paraliżuje mi ruchy. Nie mam też żadnej koncepcji na ten temat.
Na zewnątrz jest tak gorąco, ze moje myśli samowolnie biegną w kierunku basenu, wody , zimnego prysznica itd...
Chyba w końcu dojrzałam do decyzji. Mam gdzieś bycie szczupłą . Wpływ na ten ożywczy trend w moim życiu miał widok panny z telewizorni. Tłusta panna w falbanach do ud, to zwyczajny kolos, a jeśli dodam, że tunika, którą włożyła w 30 stopniowy upał miała długi rękaw i była w kolorze brudnego różu moje skojarzenie tego widoku ze świnią było naturalnym biegiem rzeczy. Nawet nie mam zamiaru przepraszać . Jeśli powszechnie uważa się, ze ludzie mediów lansują terndy to w tym przypadku ten konkretny lans powędrował w stronę totalnego bezguścia i absolutnego braku samokrytyki.
Jakby tego było mało inna z moich bardzo dalekich znajomych zafiksowała się na wchodzenie w rzeczy swojej nastoletniej , bo 19-letniej córki. Śmiesznie wygląda niespełna 40-latka wciskająca się w wąskie sukienki , których rozcięcia złowrogo trzeszczą. Kiedyś zastanawiałam się co mają na myśli projektanci mody mówiący o lolitkach. Teraz już wiem , co to za persony.
Jeśli ktoś myśli, że chodzę ubrana jak lala to się myli. Ostatnio stawiam na krótkie szorty i bluzkę hiszpankę . Lubię wygodę , a przy takich upałach to szalenie funkcjonalne ubranie.
Z tą regularnością u mnie różnie bywa . Z reguły trudno mi ją utrzymać , bo determinują mnie inne ważniejsze obowiązki. Mimo to staram się . Efekty są naturalnie , ale i straty też. Wczoraj straciłam krótkie spodenki. Nie dlatego, że gubiłam, ale dlatego, że podarły się z powodu przetarcia. Pora na nowe. W pasie mam 2 milimetry mniej , a to już coś. Podczas pływania chwytają mnie skurcze, a to wcale dobre mnie jest . Mam też nieustającą nadzieję , że to wszystko ruszy
Nogi są jak filar unoszący ciało. Moje nogi ostatnio szwankują . Może nie całe , ale kłopoty z Achillesami wykluczyły wiele czynności, którym poddawałam się z upodobaniem. Teraz , gdy szukam ofert wypoczynku to spoglądam przede wszystkim na miejsca oferujące tylko relaks . To też z myślą o nogach .Na szczęście bóle nie zdeformowały mi moich zgrabnych nóg .
Codzienność nie pozwala mi wrócić do moich relaksacji, ale jest szansa, że właśnie dzisiaj znów sobie na nie pozwolę .Moja waga znów stoi w miejscu
Żałuję, że z powodu moich achillesów na razie nie mogę biegać . Brakuje mi tych endorfin i mierzenia się z samą sobą
.jpg)
Pewnie powinnam to zapisać, ale póki co to nie śmiem
